ارزیابی تأثیر تغییر اقلیم بر دما و بارش ایران در دهه‌های آینده با کمک مدل MAGICC-SCENGEN

در این مقاله شرایط اقلیم ایران در دهه‌های 2000، 2025، 2050، 2075 و 2100 با استفاده از خروجی دو مدل گردش عمومی جو HadCM2 و ECHAM4 و با در نظر گیری 18 سناریوی انتشار IPCC، مدل‌سازی شده است. از مدل MAGICC-SCENGEN برای ریزمقیاس‌نمایی داده‌های با قدرت تفکیک کم خروجی مدل‌های گردش عمومی استفاده شد. در این تحقیق به بررسی و مقایسه نتایج دو مدل HadCM2 و ECHAM4 پرداخته شده است. بر این اساس، نتایج مدل HadCM2 حاکی از کاهش بارش‌های ایران تا دهه 2100 به میزان 5/2 درصد است، در حالی‌که برای دوره مشابه در مدل ECHAM4 بارش‌های کشورمان به میزان 8/19 درصد افزایش یافته است. تحلیل منطقه‌ای نتایج مدل HadCM2 نشان می‌دهد که در دهه‌های آینده استان‌های مازندران، گلستان، خراسان شمالی، شمال خراسان رضوی و سمنان، تهران و بخش‌هایی از گیلان و قزوین با افزایش بارش مواجه خواهد شد، در حالی‌که مدل ECHAM4 برای مناطق مذکور کاهش بارش را پیش‌بینی کرده است. همچنین مدل HadCM2 برای نواحی جنوب شرق کشورمان شامل استان‌های هرمزگان، کرمان، بوشهر، جنوب فارس و بخش‌هایی از سیستان و بلوچستان کاهش بارش را پیش‌بینی کرده است، اما در مدل ECHAM4 مناطق مذکور در دوره مشابه با افزایش بارش مواجه خواهند بود. براساس بررسی‌های به عمل آمده، نتایج هر دو مدل بیانگر افزایش دمای تمامی استان‌های کشورمان در دهه‌های آینده است. این دو مدل تا دهه 2100 به‌طور میانگین افزایش دمای 3 تا 6/3 درجه سانتیگراد را برای کشورمان پیش‌بینی می‌کنند، که در این دو مدل توزیع مکانی افزایش دما با هم مطابقت دارند.